Obecne teorie sugerują, że założenie stanowiące, że skupiona wiązka pada na obrabiany przedmiot pod kątem prostym, jest prawdziwe jedynie przy rozpoczęciu cięcia. Po utworzeniu szczeliny cięcia wiązka natrafia na metal pod większym kątem padania, Θ, jak pokazano na Rysunku 2. Światło o polaryzacji s jest odbijane znacznie intensywniej w odniesieniu do takiej powierzchni niż światło o polaryzacji p, co skutkuje różnicą w jakości cięcia.
Poprzez wprowadzenie zwierciadła przesunięcia fazowego (RPR) ćwierćfali (90°) do ścieżki przekazywania wiązki eliminuje zmiany szczelin cięcia dzięki zmianie polaryzacji liniowej na polaryzację kołową. Polaryzacja kołowa to równy skład polaryzacji s i polaryzacji p dla dowolnego kierunku wiązki, dlatego na wszystkich osiach jest ten sam skład polaryzacji, a materiał jest równo usuwany niezależnie od kierunku cięcia. Zostało to przedstawione na zdjęciach.
Wiązka spolaryzowana liniowo jest skierowana tak, aby płaszczyzna polaryzacji wynosiła 45° w odniesieniu do płaszczyzny padania i trafia na RPR pod kątem 45.° w odniesieniu do kąta prostego, jak pokazano na Rysunku 3. Odbita wiązka jest spolaryzowana kołowo.
Wybór podłoża zależy od mocy, z jaką pracuje laser. Dostępne są alternatywne podłoża, włącznie z miedzianymi chłodzonymi wodą. Dostępne są także projekty RPR dla jednej ósmej i jednej szesnastej fali, oraz dla szczytowej długości fali innej niż 10,6 µm. Zachęcamy do kontaktu z reprezentantem handlowym firmy II-VI.
Wybór podłoża zależy od mocy z jaką pracuje laser. Dostępne są alternatywne podłoża, włącznie z miedzianymi chłodzonymi wodą. Dostępne są także projekty RPR dla jednej ósmej i jednej szesnastej fali, oraz dla szczytowej długości fali innej niż 10,6µm.
